Is love ทำนายทายว่ารัก

                    “คุณพูดเรื่องอะไร” ยิ่งฟังเธอก็ยิ่งไม่เข้าใจว่าเขาต้องการจะพูดอะไร

                   “เรื่องของเรา” จิรภัทรเอ่ยยิ้ม ๆ ตาคมกล้าจ้องหน้าขาวที่เริ่มซีดลง คล้ายคนทำอะไรผิดเอาไว้

                   “เรื่องอะไร? คุณจะพูดถึงสิ่งที่ไม่เคยเกิดขึ้นได้ยังไง”

                   “บางสิ่งมันยิ่งกว่าเคยเกิดขึ้นเสียอีก แต่บางคนก็พยายามกลบฝังมันไว้”

                   “พูดเรื่องอะไรฉันไม่เข้าใจ” หญิงสาวตอบแล้วก็ขยับออกมาให้ห่างจากเขามากขึ้นโดยอัตโนมัติ แขนเรียวกอดตัวเองไว้คล้ายกำลังต้องการปิดกั้นบางอย่างไม่ให้เข้ามาถึงตัวได้

                   “จะขยับไปไหน เข้ามาใกล้ ๆ นี่จะได้ไม่ต้องตะโกน”

                   “ไม่ต้องตะโกน ไม่ต้องคุย”

                   “ต้องคุยสิ เราไม่ได้คุยกันมานานแล้วนะ”

                   “เราไม่เคยคุยกันเลยต่างหาก” ปาลินรีบแก้ให้เขา

                   “อืม ไม่เคยคุยเหรอ แต่ผมคลับคล้ายคลับคลาว่าเหมือนเราเคยนอนด้วยกันเลยนะ ร่วมห้องร่วมเตียงร่วมหมอน”

                   หญิงสาวหันมองตาโต เขาพูดบ้าอะไรออกมา “คุณอย่าพูดอะไรมั่ว ๆ นะ คุณเคยเป็นแฟนกับน้องสาวฉันนะ”

                   “เหรอ?” จิรภัทรลุกขึ้นแล้วขยับเข้ามาใกล้เธออย่างช้า ๆ “คุณจำได้แค่นั้นจริง ๆ เหรอ”

                   “ใช่ สมองฉันต้องการจำแค่ไหนก็จะจำแค่นั้น”

                   “แล้วสมองทำอะไรอีก สั่งหัวใจได้ไหม”

                   “ได้” ปาลินเงยหน้าตอบเขาอย่างมั่นใจ ทำไมต้องทำท่ากดดันเธอด้วย

                   “สมองของคุณหมอนี่ทำงานได้ดีจริง สมองผมนี่แปลก ชอบจำแต่อะไรเก่า ๆ”

                   “ก็...ถูกแล้วไงเรียนด้านนี้ไม่ใช่เหรอ”

                   “อืม...คงจะจริงเรียนเกี่ยวกับของเก่าของโบราณ สมองเลยชอบจำแต่อะไรเก่า ๆ สมเหตุสมผล ว่าแต่คุณเองก็เรียนจบหมอมาปกติหมอต้องรักษาคนใช่ไหม แต่ทำไมคุณหมอคนนี้ถึงทำร้ายคนที่รักได้ลงคอ”

                   “ฉัน...ไม่เคยทำร้ายใคร”

                   “ทำสิ”

                   “ฉันไม่”

                   “คุณทำคุณปาลิน คุณเกือบเป็นฆาตรกรด้วยซ้ำ”

                   “ใครกันแน่ที่ทำ ใครกันแน่ที่นอกใจ ใครกันแน่ที่ทำร้ายกัน”

                   “นั่นสินะ ใครกันคือคนนั้น น่าคิดเหมือนกันนะ” ชายหนุ่มเอ่ยจบก็หันหลังให้เธอทันที คล้ายไม่อยากมองใบหน้าขาวซีดของเธออีกแม้แต่วินาทีเดียว

                   “ฉัน...ไม่อยากพูดถึงเรื่องเก่าอีก ไม่ว่ายังไงมันก็ผ่านมานานแล้ว พวกคุณก็เลิกกันไปนานแล้ว อย่ารื้อฟื้นเลยนะ”

                   “ผมไม่เคยเลิกกับแฟนของผม”

                   “ตัสสะแต่งงานมีครอบครัวแล้ว”

                   “นั่นผมก็ยินดีด้วย”

                   ปาลินได้แต่มองแผ่นหลังเขาอย่างไม่อยากจะเชื่อ ก็ในเมื่อยินดีด้วยแล้วยังจะมาพูดว่าไม่เคยเลิกกันอีกเหรอ คนอะไรเดาใจยากจริง “ฉันเข้าใจนะเรื่องของคุณกับตัสมันจบไม่ค่อยสวยเท่าไหร่ แต่มันก็ผ่านมานานแล้วตัดใจเถอะนะ”

                   “เลิกพูดถึงเรื่องคนอื่นสักทีได้ไหม ในเมื่อคุณบอกเองว่าที่นี่คือปราสาทลับสำหรับคุณ ผมขอร้องเถอะช่วยพูดเรื่องของเราสักที”

เรื่องนี้ลงเกือบจบนะคะ

ขอบคุณค่ะ